ขิงแดง

ข้อมูลพื้นฐาน

ชื่อสมุนไพร       : ขิงแดง

ชื่อพื้นเมือง       : ขิง, ขิงแกลง, ขิงเผือก เป็นต้น

วงศ์               :  ZINGIBERACEAE

ชื่อวิทยาศาสตร์  :  Alpinia purpurata (Vieill.) K.Schum.

ชื่อสามัญ         :  Red Ginger, Pink cone ginger, Ostrich plume

ลักษณะของสมุนไพร ขิงแดง จัดเป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี ลำต้นใต้ดินเป็นเหง้า ลำต้นเหนือดินสูง 0.5-1.4 เมตร ใบเดี่ยว เรียงสลับระนาบเดียว รูปใบหอกแคบ ปลายแหลมหรือเรียวแหลม โคนสอบ ขอบเรียบเป็นคลื่นเล็กน้อย มีใบ 13-26 ใบ ผิวใบด้านบนสีเขียวเป็นมัน เห็นเส้นใบชัดเจน ก้านแผ่นเป็นกาบ ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ออกดอกที่ปลายยอด ขนาดเล็ก ใบประดับสีแดงซ้อนกันหลายชั้น ดอกรูปกรวย ออกจากซอกกาบรองดอก มีกลิ่นหอมอ่อนๆ

การใช้ประโยชน์ในท้องถิ่น/สรรพคุณ เหง้าแก่ทั้งสดและแห้ง ใช้เป็นยาขับลม ช่วยให้เจริญอาหาร แก้อาเจียน แก้ไอ ขับเสมหะและขับเหงื่อ โดยใช้เหง้าสดขนาดนิ้วหัวแม่มือต้มกับน้ำ ผงขิงแห้ง ชงน้ำดื่ม ป้องกันการเมารถ เมาเรือ ช่วยแก้อาการร้อนใน ช่วยลดความอ้วน ลดระดับไขมัน คอเลสเตอรอล รักษาอาการปวดศีรษะและไมเกรน รักษาโรคความดันโลหิต หรือนำเหง้าสดไปผิงไฟจนอุ่น แล้วนำมาตำให้แหลก นำมาพอกบริเวณที่มีผมร่วง วันละ 2 ครั้ง ช่วยแก้ปัญหาผมร่วง หัวล้าน หรืออีกวิธีก็คือคั้นเอาเฉพาะน้ำขิงมาผสมกับน้ำมันมะกอกแล้วนำมาหมักผม นวดให้ทั่วศีรษะประมาณ 30 นาทีก็ช่วยลดปัญหาผมร่วงได้เหมือนกัน แถมยังช่วยให้ผมสวย แข็งแรง มีความนุ่มลื่น ไม่ขาดง่ายอีกด้วย

แหล่งที่พบจากการสำรวจ  :  หมู่ 5 ต.แก่งโสภา อ.วังทอง จ.พิษณุโลก

ที่มาของข้อมูล

ผู้ให้ข้อมูล ชื่อ – สกุล  นายอักษณ  มาอินทร์         อายุ  56  ปี ที่อยู่ 446 ม.5 ต.แก่งโสภา อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก