ชื่อสมุนไพร       : พิลังกาสา

ชื่อพื้นเมือง       : ผักจำ ผักจ้ำแดง

วงศ์               :  PRIMULACEAE (MYRSINACEAE)

ชื่อวิทยาศาสตร์  :  Ardisia polycephala Wall. ex A.DC.

ชื่อสามัญ         : 

ลักษณะของสมุนไพร ต้นพิลังกาสา เป็นพันธุ์ไม้ที่มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พบกระจายพันธุ์อยู่ทั่วไปตั้งแต่หมู่เกาะริวกิวของประเทศญี่ปุ่น และกระจายไปทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปจนถึงอินเดียภาคใต้ โดยจัดเป็นไม้ยืนต้นขนาดย่อม มีความสูงของต้นประมาณ 2-3 เมตร ลำต้นแตกกิ่งก้านสาขาออกรอบต้น แต่ไม่มากนัก ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด ชอบดินทรายหรือดินเหนียว แต่ไม่ชอบดินแฉะ โดยจะพบพรรณไม้ชนิดนี้ได้ตามป่าราบและมีประปรายอยู่ทั่วไป[1] บ้างว่าพบได้ตามป่าโปร่ง ป่าดิบเขาทั่วไป ที่ราบสูง

รูปภาพ

การใช้ประโยชน์ในท้องถิ่น/สรรพคุณ ผลสุกนำมาตากแห้งบดเป็นผงผสมกับน้ำผึ้ง แล้วปั้นเป็นลูกกลอนกิน หรือใช้ผงยา 1 ช้อนโต๊ะผสมกับน้ำครึ่งแก้วดื่มช่วยบำรุงโลหิต ช่วยแก้ธาตุพิการ ผลใช้เป็นยาแก้ไข้ แก้ไข้ในกองอติสารโรค ใบมีรสร้อน ช่วยแก้อาการไอ ใบใช้เป็นยาแก้ลม ช่วยแก้ปอดพิการ ใบและผลช่วยแก้ท้องเสีย ดอกใช้เป็นยาแก้พยาธิ รากใช้เป็นยาแก้กามโรค หนองใน ช่วยแก้โรคระดูของสตรี ด้วยการนำผลสุกมาตากแห้งบดเป็นผงผสมกับน้ำผึ้ง แล้วปั้นเป็นลูกกลอนกิน ใบใช้เป็นยารักษาโรคตับพิการ รากใช้เป็นยาพอกปิดแผล ถอนพิษงูกัด แก้พิษงู หรือใช้กากพอกแผล เอาน้ำกิน เมล็ดช่วยแก้ลมพิษ ดอกใช้เป็นยาฆ่าเชื้อโรค ต้นใช้เป็นยาฆ่าพยาธิผิวหนัง ต้นใช้เป็นยารักษาโรคผิวหนัง แก้โรคเรื้อน กุฏฐัง ส่วนผลใช้แก้โรคเรื้อน

แหล่งที่พบจากการสำรวจ  :  หมู่ที่ 19 หมู่บ้านวังกระบาก ตำบลวังนกแอ่น อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก

ที่มาของข้อมูล

ผู้ให้ข้อมูล ชื่อ – สกุล นางสุจิตรา อ่อนเปลีย         อายุ 58 ปี ที่อยู่ บ้านเลขที่ 399 หมู่ที่ 19 ตำบลวังนกแอ่น อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก